3. Mmm yeah

Austin Mahone ft. Pitbull - Mmm yeah

 Rozejrzałam się po twarzach nowych znajomych. Żadna nie wydawała się zdziwiona czy jakkolwiek wytrącona z równowagi. Ściskały się na przywitanie i nie dawały po sobie poznać, że coś je trapi. Zaczęły ustalać szczegóły wypadu na pizze.
- Chloe, jaką chcesz pizze? Podwójny ser?
- Z pieczarkami i podwójnym serem. Jeśli mogę zapytać, jak to możliwe, że masz nogi?
- Ach! No tak, przecież ty nie wiesz. Tak mogę mieć nogi, to normalne. Potem jeszcze porozmawiamy o tym jeśli chcesz.
- Zostajesz na wyspie na zimę? - zapytała Tia.
- Tak, właśnie się wprowadziłam.
- No nareszcie. Dalej nie wiem czemu nie przeniesiesz się z oceanu na stałe. - schowała graty do torebki.
- Uwierz, zrobiłabym to. Ale ... ten ... mama.
 Dziewczyny pokiwały smętnie głowami ze zrozumieniem. Jednak od razu na twarze wróciły im uśmiechy, wzięły się pod ręce i ruszyły w kierunku restauracji ciągnąc mnie za sobą. Jednak przed wejściem do "Queijo" musiałam wyznać, że nie mam pieniędzy.
- Jest na to niezawodny sposób. - oznajmiła Polly.
 Weszłyśmy do środka, Nerrisa i Tia zajęły miejsca, a brunetka zaprowadziła mnie do części z ... automatami do gier.
- To jest ten niezawodny sposób?
- Mhm. Zobacz. - wrzuciła srebrną monetę do najbardziej znanej wersji automatu. Kliknęła "START", po chwili stop i z miejsca na resztę wysypały się drobne. - A nie mówiłam? Teraz ty. - nakazała.
 Stanęłam przy maszynie. Nacisnęłam przycisk, a po nim drugi i zaraz wygrałam. Znów posypały się srebrne monety. Przyjrzałam się jednej z nich. Wybity był na niej napis "1 dinheiro" - "jeden denar".
- Denar, serio? - zapytałam.
- No, a co?
- To takie ... no staroświeckie.
 Dziewczyna otworzyła usta ze zdziwienia. Po chwili zrozumiałam o co jej chodziło. Ja byłam "Uziemiona" jak to wszyscy mnie tu nazywają.
- Tak jestem Uziemiona. Przybyłam wczoraj. Rada pozwoliła mi zostać.
- Rany, ale ... bombowo! - stwierdziła używając słów, które również już wyszły z mody. - Bierz kasę i choć. Pizza czeka.
 Usiadłyśmy do stolika gdzie Syrena i czarnowłosa już złożyły zamówienie. Nagle jakiś chłopak oparł się o stół pomiędzy mną a Tią.
- No hej słońce. - rzekł głębokim głosem.
 Spojrzałam za siebie. Nikt za mną nie stał. Czy ten wysoki blondyn mówił do mnie? Nie możliwe.
- Tak skarbie mówię do ciebie. Nie zgrywaj się.
 Dokładnie mu się przyjrzałam. Wysoki może nawet metr dziewięćdziesiąt, blond włosy postawione na żel, zawadiacka poza i uśmiech podrywacza. Na pewno go nie znam.
 Nagle Nerrisa parsknęła śmiechem i wszystkie zaczęły się śmiać. O co chodzi? Podszedł do nas drugi blondyn z równie zdezorientowaną miną jak ja i zapytał co się stało.
- Jasper już przedstawił swoje show. Poznajcie nasz nowy nabytek. To Chloe. - Tia wskazała na mnie.
- Jasper Norton. - chłopak o nażelowanej fryzurze ucałował mi dłoń.
- Yyy ... Ciekawie poznajesz nowe koleżanki. Jestem Chloe Lee.
- No cóż to ja tu jestem ten flirciarz. A on to ten nieśmiały. - wskazał na tego drugiego blondyna. - Mike przedstawisz się czy mam to zrobić za ciebie?
 Chłopak spojrzał na mnie, spłonął rumieńcem i wybełkotał coś pod nosem. Oznajmiono mi więc w jego imieniu, że nazywa się Michael Storm. Chłopcy dosiedli się do nas. Jasper rozpoczął pogawędkę z Polly na temat filmu pod tytułem "Ant Man" (cokolwiek to jest). Po chwili włączyła się Tia mówiąc, że nie zamierza go obejrzeć choćby ją zmuszali, a do tego Syrena wtrąciła swoje, że tak powiem "trzy denary". Michael siedział cicho i czytał jakieś czasopismo. Już lubiłam tych ludzi. Taka mieszanka charakterów i osobowości musi być niesamowita na co dzień.
- A ty Chole, pójdziesz ze mną do kina? - zapytała Wolf.
- Zapominasz, że jestem spłukana.
- Och spoko. Posiedzisz chwilę z Mike'iem przy automatach i się wzbogacisz. Hello Ziemia do zombie! - zwróciła się do Nieśmiałego. - Zaprowadź nową do kopalni zysku.
 Ten znów odburknął coś w odpowiedzi i wstał niechętnie. Podszedł do automatu i wrzucił denara. Wskazał na niego ręką i usiadł obok zatopiony w lekturze. Klikałam przyciski w automacie i przyglądałam się chłopakowi. Gdyby miał okulary wyglądałby jak prawdziwy nerd. Jego czasopismo okazało się komiksem o tytule drogim mojemu tułaczemu sercu "X-Men".
- Ten komiks jest super! - skomentowałam.
 Michael podniósł głowę rozejrzał się, a gdy zapytałam czy podoba mu się komiks znów odpowiedział tylko pod nosem.
- Michael mam wrażenie, że mnie nie lubisz. Jeśli coś ci we mnie przeszkadza wyjaśnij mi to teraz.
- Ja, nie ... Na prawdę sprawiam wrażenie oprycha?
- Raczej nerda.
 Popatrzył na mnie z zaskoczoną miną, a po chwili oboje parsknęliśmy śmiechem. Po tym incydencie przeszła mu nieśmiałość i zaczęliśmy ze sobą żywo rozmawiać. O automatach, o komiksach, o grach, o Uziemionych. Nasza małą dyskusję przerwała Nerrisa oznajmiając, że pizza stygnie. Usiedliśmy do stolika by spożyć placek z serem i keczupem równocześnie wdając się w rozmowę z resztą ekipy. Rozmawiało się z nimi bardzo przyjemnie, mieliśmy dużo wspólnych tematów no i oczywiście największą frajdą dla nich było tłumaczenie głupiutkiej turstce (czyli mi) jak wygląda ich codzienna egzystencja.
- Nie macie szkoły? - niedowierzałam.
- Jeźdźcy mogą chodzić do Klasztoru, Syreny nie mają szkoły, Stróże uczą się od dziadków, a Czarownicy jako jedyni mają obowiązkową szkołę na pełen etat do osiągnięcia pełnoletności.
- Głupia krew. - burknęła Polly.
- No weź nie jest tak źle. - Jasper oparł się o jej krzesło.
- Czyli wy jesteście Czarownikami?
- Tylko nasze dwie rodziny na wyspie. Co za bezsens żebyśmy jeszcze musieli łazić i się uczyć! Przecież wiem jak wymachiwać kijkiem.
- Hej, hej! Ten kijek może sprawić, że zakochasz się we mnie bez pamięci. - zauważył Norton.
- Ty tam się ciesz bo już nie musisz zapamiętywać imion wszystkich Nordyckich bogów.
- Thor! - wykrzyknęła bez zastanowienia Syrena.
- To prawda komiksy bardzo pomagają. - stwierdziła ze śmiechem Pocket.
- A ty Tia? - zapytałam.
- Jestem Stróżem. Ja i mój brat byliśmy tak jak wszyscy z nas wychowywani przez dziadków. Nie wiem co było w tym wychowaniu nie tak, że mój brat jest walnięty.
- A co z nim nie tak? - wywołałam tym pytaniem przeciągłe "uuuu" przy stole.
- Nie znasz go. Po prostu nie można go znieść. Zachowuje się jak gwiazdor czyli wszyscy mają dla niego wszystko robić między innymi odbierać z imprezy kiedy się upije do nieprzytomności.
- Ale najgorzej ma się Nerri. Je samą trawę morską, cały rok jest skazana na zakochane w sobie Syreny, a do tego jej matka jest królową i ...
- Poulette! - przerwała Czarownicy Wolf z zaciśniętymi zębami. To był na razie największy wyraz dorosłej postawy jaki u niej zaobserwowałam.
- Masz na imię Poulette? - zmarszczyłam brwi.
- Nie waż się wymawiać tego imienia! Uch, przynajmniej nie mam na imię Urma. Tego nie da się normalnie zdrobnić.
- Matka Nerrisy jest ... ?
- Tak tylko nie mów tego na głos. To wkużające. - odrzuciła włosy z prychnięciem.
- Ooo! To było piękne. Zrób tak jeszcze raz. - Michael spróbował powtórzyć jej gest, wiadomo z jakim skutkiem. Wszyscy momentalnie wybuchnęli śmiechem, co rozładowało trochę napiętą atmosferę.
 W końcu wybiła dziewiąta i wszyscy wyszliśmy przed bar. Polly i Jasper ruszyli w lewo, a Nerrisa i Tia prosto. Przed budynkiem zostaliśmy tylko ja i Mike.
- Chcesz się przelecieć? - zapytał po chwili ciszy. Spojrzałam na niego z przerażeniem. - Powiedziałem to głośno? - gdy potaknęłam plasnął ręką w czoło. - Miałem najpierw zapytać czy leciałaś kiedyś na Smoku.
- Aha! - zaśmiałam się. Wszystko jasne. - Właściwie tak, lecz nie za dużo.
- A co powiesz na to żebym cię odwiózł do domu Pani Hale?
 Z chęcią przyjęłam propozycję bo sama zapewne bym nie trafiła, a chłopak obiecał "niezapomniane wrażenia". Wsiedliśmy na jego Dragão Melancólico przywołanego gwizdem. Smok o fioletowych, wpadającym w granotowe łuskach był śliczny. Wsiedliśmy na niego, Storm z przodu, a ja z tyłu. Nieśmiale kazał mi objąć się w pasie, co niepewnie uczyniłam. Wzlecieliśmy prosto w gęstą, czarną noc. Gwiazdy świeciły się nam nad głowami, a księżyc w pierwszej kwarcie rozjaśniał ląd pod nami. Rzadkie chmury prószyły śniegiem, a ja i Michael lecieliśmy gdzieś wśród tego wszystkiego. Piękno tego wszystkiego tak mnie urzekło, że gdy Smok wylądował byłam zawiedziona, iż wycieczka się skończyła.
- Musimy to kiedyś powtórzyć. - stwierdziłam zsiadając z gada.
- To co, przylecieć po ciebie jutro po szkole?
- Byłoby miło.
 Staliśmy blisko siebie, mogłam zobaczyć jego zielone oczy błyszczące w świetle lamp. Stanęłam na palcach. On też się przysunął i ...
- Chloe! Wracaj do środka już po dziewiątej! - krzyknęła z ganku Genevieve. Szybko odsunęliśmy się od siebie. - Och, witaj Michael. - przywitała się z chłopakiem.
- Dobry wieczór pani. To do zobaczenia jutro Chole. - pomachał mi, wsiadł na Smoka i odleciał. Spojrzałam niepewnie na opiekunkę.
- Chodź do środka, zimno tu jest. A co do godziny twojego powrotu ... - O nie! - To jeśli będziesz wracać ze Storm'em to możeć być w domu o tej godzinie. - poczochrała mi włosy.