1. Beautiful day

U2 - Beautiful day
Wpis w sumie wcześniej niż zapowiadałam, ale skoro skończyłam go już parę dni temu to czemu by nie. No i nie mogłam się doczekać ;)
Zapraszam!

- To co pierwsze?
- Hmmm ... Mam "Mroczne Cienie", "Jeźdźca Znikąd" i "Piratów z Karaibów".
- Jeźdźca!
 Zaśmiałyśmy się obie z tego kawału. Ja i moja przyjaciółka od dziesięciu lat Alexandra Fray siedziałyśmy na moim łóżku przed telewizorem. Alex miała pomalowane na pudrowy róż paznokcie, a ja włosy zakręcone na wałki. Na stoliku leżała miska popcornu i ponad dziesięć filmów z naszym ulubiony aktorem Johnnym Depp'em. Włożyłam płytę i nacisnęłam "play". Mogłyśmy siedzieć do północy bo żadna z nad nie chodziła do Klasztoru czyli miejscowej szkoły. Budynek był ogromny, ale nie chodziło do niego wielu uczniów. Klasy zajmowały tylko trzecią część budowli, resztę zajmował kościół i muzeum.
- On jest genialny w tym filmie. - skomentowałam występ Johnny'ego.
- Mówisz tak o każdym jego filmie. - przypomniała Alex.
- Ale i tak przyznasz m rację.
- Racja. - poczęstowała się prażoną kukurydzą z uśmiechem na ustach.
 Siedziałyśmy i śmiałyśmy się z białego konia w filmie. Robiłyśmy sobie maseczki podjadając ogórki. Około dziesiątej zadzwonił Brandon mój chłopak.
- Hej kotku.
- Hejka. Co tam?
- Wracam właśnie z kuźni. Mogę wstąpić?
- Pewnie, wpadaj.
 Pacował w kuźni tak jak jego ojciec, dziadek i wszyscy mężczyźni w rodzinie. Wykuwają zbroje do jazdy na Smokach. Za trzy dni to jest w środę odbędzie się nasza Ceremonia Smoczej Więzi. Bardzo się nią stresuję, tak jak wszyscy. To jest najważniejszy dzień w życiu każdego z nas. Mówią, że Smok określa charakter swojego Jeźdźcy. Alex pewnie będzie mieć Smoka Lodowego. Jest tak samo piękna, a zarazem trochę niebezpieczna i chłodna. A Brandon jest równie gorący co Smok Płomieni. Jego temperament również odpowiada czerwonej jaszcurce.
- Hej baby! - głosowi towarzyszył trzask otwieranych drzwi.
 Zeszłam na dół po schodach. W przedsionku stał już Brandon w całej swojej okazałości. Brązowe włosy zmierzwione na czubku czoła, muskularne ramiona od pracy w kuźni, prostokątna szczęka. Mój Brandon. Wpadłam mu w ramiona. Ostatnio rzadko się widujemy przez jego pracę. Staram się wykorzystywać każdy moment.
- Meu céu. - wymruczał mi do ucha.
 Całowaliśmy się na kanapie. Zapomnieliśmy o wszystkim co nas otaczało. Chciałam tylko jego. Już dziś byłam pewna, że za niego wyjdę. Od zawsze byliśmy razem i już zawsze będziemy. Nasze usta złączone na zawsze.
- Idziecie czy zamierzacie obściskiwać się do rana? - zawołała Alex.
 Zarumienieni i śmiejący się poszliśmy do góry. Obejrzeliśmy razem film do końca. Potem Fray poszła do domu, a ja zostałam sam na sam z Brandonem.
- Co robisz jutro? - zapytał nawijając sobie pasmo moich włosów na palec.
- Obiecałam mamie, że pójdę z nią na poranny jogging do parku. Poza tym chyba nic. A co?
- Może poszlibyśmy razem na kawę? Mam wolne do końca tygodnia.
- Super!
 Siedziałam mu na kolanach. Stykaliśmy się nosami. Obejmował moje plecy dłońmi szorstkimi od pracy. Właśnie zbierałam się aby zapytać czy ...
 Trzask! Drzwi na dole się otworzyły, a my odskoczyliśmy od siebie. Do naszych uszu doszedł stukot obcasów na drewnianej posadzce. Usiedliśmy z Brandonem na łóżku udając, że gramy w karty. Dałam mu talię i mrugnęłam porozumiewawczo. Stukot zbliżył się do mojego pokoju. W drzwiach stanęła Stephanie Pascorpi.
- Dobry wieczór pani.
- Dobry wieczór Brandon. Co porabiacie?
- Gramy w karty. Chce się pani przyłączyć?
- Och nie, grajcie sami. Nie przeszkadzam. - wyszła zamykając drzwi.
- Niezłe posunięcie. - pochwaliłam.
- Wyćwiczona taktyka. - uśmiechnął się tryumfalnie.
 Niedługo potem pożegnał się obiecując mi jutro kawę o jedenastej. Położyłam się i zasnęłam szybko. Mama na szczęście nie budziła mnie wcześnie. Około ósmej po śniadaniu, ubrałyśmy się i w przypruszonym szronem parku biegałyśmy do dziewiątej. Następnie wróciłam do domu, wzięłam prysznic i włączyłam komputer. Otworzyłam plik "Zagubiona". Była to powieść historyczna o piratce, która pragnie odnaleźć zagubionego na morzu kochanka. Pisałam ją już od roku. Przykładałam się do tej historii z całego serca. Moim marzeniem było ją wydać. Siedziałam i stukałam z wolna w klawiaturę. Historia mi uciekała, potrzebowałam inspiracji. Wyłączyłam komputer, dałam sobie spokój. Włożyłam kurtkę i poszłam do kafejki. Po chwili przyszedł Tenner. Miał brązowy, gruby płaszcz, a na głowie parę płatków śniegu. Nie, to nie był łupierz.
- Hej Céu. - zwykł mnie tak nazywać skoro mam na imię SKYlar.
- Hej miśku.
- Prosiłem żebyś mnie tak nie nazywała przy ludziach.
- No dobrze. - mrugnęłam do niego. - To gdzie ta kawa?
 Usiedliśmy przy stoliku. Po chwili podeszła do nas jedna dziewczyna z naszego rocznika. Neyla. Bardzo miła dziewczyna. Po chwili przyniosła nam zamówienie. Mocne espresso i late machiato. Sączyliśmy napoje rozmawiając wesoło. Trzymaliśmy się za ręce pod stołem. Patrzeliśmy sobie nawzajem w oczy. Jego zbrązowe i moje zielone.
- Ty na pewno będziesz mieć Dragão Mármore albo Barboleta.
- Za to ty pewnie będziesz jeździć na Vislumbre.
 Dzień minął nam przyjemnie. Poszliśmy do parku na spacer i pograliśmy w siatkówkę mimo chłodu. Dołączyła do nas Alexandra. Potem Brandon poszedł do swojego kuzyna Rico, a ja z Fray skoczyłyśmy do niej na zapiekankę. Jej mama robi najlepsze zapiekanki ever. Potem obejrzałyśmy "Mroczne Cienie".
- Hej co z twoją książką? - zapytała. Tylko ona wiedziała.
- Nie mam ostatnio na nią pomysłu.
- A może ... ? - wpadła na genialny pomysł. Zawsze tak robi.
- I potem ... - dodałam całkowicie pochłaniając się w pomysłach. Przybiłyśmy piątkę. To będzie super. - A co z twoją kolecją butów?
- Zobacz. - pokazała mi szkicownik pełen pomysłów i starannie narysowanych kresek.
- Ten mi się podoba. Ale fajnie by wyglądał w kolorach ... - zaproponowałam
- Tak! Świetnie!
 Uzupełniamy się nawzajem. Jesteśmy jak Scooby Doo i Shaggy, jak Chip i Dale, jak Mary Kate i Ashley. Jak siostry.
 Tak jak Brandon przez ten tydzień miałyśmy wolne od naszych prac. Byłyśmy zatrudnione na pół etatu w pizzeri. Wszystko z powodu środowej Ceremonii. W noc przed nią byłam tak zestresowana, że prawie nie mogłam spać. Jednak to w niczym nie pomogło bo dzień sądu i tak nadszedł.
 Mama podwiozła mnie na drugi koniec wyspy na swoim Smoku Szafirowym - Tii. Przy wejściu do Gniazda ustawiła się już kolejka szesnastolatków. Ja urodziłam się we wrześniu więc byłam piąta od końca. Ostatnia była Alex urodzona w grudniu, a Tenner wchodził do jaskini dwa miejsca przede mną. Wychodziło się z drugiej strony więc nie widziałam jaki Smok go wybrał.
 Po długawym oczekiwaniu przyszła pora na mnie. W powiewającym za mną płaszczu weszłam do Gniazda. W jego centrum usytuowane było specjalne miejsce. Przeszłam pomiędzy ogromnymi jaszczurkami i usiadłam na sporej poduszce. Wpatrywałam się w Smoki i w ściany groty. To jedyns chwila w życiu kiedy mogę wejść do środka. Chyba, że zostanę opiekunką Gniazda.
 Siedziałam po turecku próbując zachować spokój. Miałam czas. Nie spieszyłam się do pracy, a wybór zazwyczaj trwa od trzech do ośmiu minut. Tylko jedna osoba czekała dziewięć. Był to Tai Brown, który nie był Jeźdźcem z urodzenia. Pochodził z Uziemionej, australijskiej rodziny, jednak odnalazł naszą wyspę. Chciał zostać jednym z nas. Złożył przysięgę milczenia i pozwolono mu tutaj zamieszkać. Był trzecią taką osobą w historii. Staramy się utrzymać nasze istnienie w ścisłej tajemnicy. Nie ma naszej wyspy nawet na google maps. Na murze obronnym są radary zakłócające sygnały radiowe na zewnątrz. Możemy oczywiście korzystać z facebook'a, ale nie wolno nam podawać miejsca zamieszkania. Gdyby ktoś się dowiedział o naszych Smokach świat by wybuchnął. Wszyscy by się zjeżdżali by je zobaczyć, albo próbowli zabić dla zysku, tak jak to się stało w Portugalii.
 Nagle pomiędzy Smokami coś się poruszyło. Niektóre zaczęły skrzeczeć. Parę z nich podeszło bliżej do mnie. Powąchały mnie, a potem odeszły. Jednak już po chwili jeden z nich został mój. Położył mi głowę na kolana oznajmiając, że przynależy teraz do mnie. A był to Dragão ...

Wszystkie napisy kursywą są w języku portugalskim.